.نویسنده: امی سینکز / مترجم: روح الله عبدالملکی

گابریل گارسیا مارکز قبل از نگارش ”صد سال تنهایی“ نویسندۀ شناخته شده‌ای بود که نامش خارج از محافل ادبی آمریکای لاتین چندان مورد توجه قرار نگرفته بود. انتشار این رمان در سال ۱۹۶۷ همه چیز را تغییر داد و گارسیا مارکز را در سطح بین المللی مشهور و ادبیات آمریکای لاتین را درخشان کرد. اکثر منتقدان صد سال تنهایی را بزرگترین و آخرین رمان ”بوم“ در ادبیات آمریکای لاتین می‌دانند. بوم به عنوان یک جنبش ادبی در دهه ۱۹۶۰ نمایان شد. در این جنبش نویسندگان آمریکای لاتین چارچوب داستانی آمریکای لاتین را تغییر داده و برای اولین بار در سطح بین المللی آن را مطرح کردند و همچنین آن را هم­ردیف آثار نویسندگانی چون ولادیمیر ناباکوف و گونتر گراس قرار دادند.
به گفته رابین فیدن، محقق حوزه ادبیات: «بوم نمایشگر یک تغییر کیفی در داستان نویسی آمریکای لاتین بود و ادعای «اعتماد به نفس مدرنیته» که در محافل ادبی سراسر شبه قاره محسوس بود را به نمایش گذاشت. مزیت بی­واسطه بوم، احساسی بود که به نویسندگان خود اعطاء کرد؛ در اوج این جنبش احساس قوی همکاری در یک کار جمعی و کشف یک هویت و هدف، که افراد و گروه­ها بتوانند حول آن متحد شوند، شکل گرفت.»
موفقیت بوم همزمان با انقلاب کوبا اتفاق افتاد، در زمانی که تغییرات فرهنگی و سیاسی در سراسر آمریکای لاتین نوسان می­کرد. نویسندگان بوم همه از انقلاب حمایت می­کردند و می­خواستند یک صدای ادبی جدید در آمریکای لاتین خلق کنند و همانطور که یکی از نشریات اشاره کرده­است، گارسیا مارکز با صد سال تنهایی «یک نشان جدید در فعالیت جمعی نویسندگان آن دوره به ارمغان می­آورد».
این رمان در زمانی که بسیاری از نویسندگان آمریکایی و اروپایی و منتقدان ادبی از مرگ رمان سخن می­گفتند، منتشر شد و پذیرش آن نشان داد که خوانندگان تشنۀ یک رمان با شخصیت­های قوی، دامنه حماسی، نثر روایی و سبک تخیلی بودند.

بدین صورت در سراسر آمریکای لاتین، مردم از همه طبقات اجتماعی و اقتصادی و سوابق و زمینه‌های مختلف، جهان خود را در کلمات سحرکننده­ی گارسیا مارکز شناختند. مجله‌ای آرژانتینی در یک بررسی اولیه، این رمان را «استعاره‌ای از زندگی در آمریکا، مبارزات آن، کابوس آن و سرخوردگی‌های آن» نامید. برای بسیاری از خوانندگان، صد سال تنهایی تاریخ سیاسی و اجتماعی آمریکای لاتین را بازگو می‌کند و از باور عمیق آنان که انقلاب کوبا می‌تواند تغییرات را به ارمغان بیاورد، حکایت می‌کند. نویسندگان همکار بوم با گشاده دستی این کتاب را ستودند. خولیو کورتاسار آن را «ادبی معادل انقلاب کوبا» نامید و بارگاس یوسا آن را به عنوان خلق حماسی و یک «رمان کامل» توصیف کرد. این رمان بر مرزهای منطقه‌گرایی غلبه کرد و تاریخ و اسطوره در آمریکای لاتین را به مردم سراسر جهان معرفی کرد.

 

منبع: ترجمان